Meer bijzondere insecten

Ga je op vakantie en heb je een high speed burst instelling op je fototoestel?
Ga dan eens een half uurtje voor een kleurrijke struik zitten en volg een aantal mooie insecten. De kans is groot dat je de beestjes op een bijzondere manier in beeld krijgt. Zo is de foto van de bijzondere bij (zie vorige post) in mijn achtertuin tot stand gekomen. Tijdens mijn vakantie in Frankrijk, vorige week, spotte ik deze vlinder.


Hier beneden nog een keer dezelfde foto, maar dan wat uitvergroot. De vlinder lijkt te denken: "Wat mot dat? Wat kijk je naar me? Heb ik wat van je aan?"


Het volgende beestje 'denkt' niets meer. Dat is vergane glorie, een lege huls van wat ooit een bijzonder insect zal zijn geweest. De high speed burst instelling had ik hier natuurlijk niet bij nodig.

Bijzondere bij

Op een zonnige zondagmiddag heb ik in de tuin foto's gemaakt van bloeiende planten en fleurige bloemen. Op zoek naar bijzondere plaatjes trof ik deze bij-zonder bezige bij op het goede moment. Een geslaagde actiefoto.

Cosplay Manga

Carnaval 2008, mijn vriend Wout als zombie en ik als Makimachi Misao (met roze haar) uit de Japanse manga (stripboek) Rurouni Kenshin.



Deze afbeelding had ik op mijn rug geplakt, zodat ik kon laten zien welk personage ik voor moest stellen.

Superstition

Are you superstitious? Will you worry if you are walking in a field of four leaved clover and a black cat crosses your path?
It might depend on where you live.
At www.petloveshack.com you can read about some black cat superstitions from various countries. In Britain and Japan, it says, having a black cat cross your path, is considered good luck, whereas if you live in the USA or several European countries, it is bad luck to have a black cat walk by.

Beautysalon Sifa

De interesse van schoonheidsspecialiste Marian voor de naam Sifa werd gewekt door een imposant zilveren beeld. Ze vroeg mij om een logo te ontwerpen, gebaseerd op deze naam en het beeldje. Een zoektocht op internet bracht mij bij Shiva, een Hindoeïstische god. Dit bleek een god met een nogal vernietigende rol; namelijk om door vernietiging ruimte te maken voor schepping. Een nobel streven en met wat verbeeldingskracht wel te vertalen naar het werk van de schoonheidsspecialiste, die de huid stevig onder handen neemt om zo vernieuwing van de huid te bevorderen. De opdrachtgever had toch een iets andere symboliek in gedachten; Sifa, een Noorse godin van de zon. Na rijp beraad is de achtergrond van de naam verlaten en was onderstaande illustratie het resultaat. Geen god of godin, maar een vrouw met goddelijk haar en een zuiver gelaat.

Met dit logo als vertrekpunt maakte ik een visitekaartje, kadobon en prijslijst.

Het zilveren beeldje, dat oorspronkelijk als uitgangspunt diende, heeft overigens een prachtige symboliek en beeldentaal. Van het personage, waar de god op danst, tot de haardracht en van de vlammenzee, waarin hij zich bevindt, tot de pose van zijn handen en benen; werkelijk àlles heeft een betekenis. Zo'n zoektocht naar de betekenis van zo'n beeld is dus altijd van waarde, ookal verwerk je het niet direct in het eindontwerp.



Mijn inspiratiebron voor het logo was een gevelsteen, die ik zag in het stadje Iseo (Italië) waar we deze zomer tijdens onze vakantie vertoefd hebben.
Erg mooi vind ik het. Wie de kunstenaar is, weet ik niet.

Buurtvereniging Sjtaasekerteier Sittard

Nora Hoenen en Marjo Schols richtten in mei 2007 Buurtvereniging Sjtaasekerteier op in het Sittardse stationskwartier. Volgens Nora en Marjo is het een kleurrijke buurt, een mengeling van jong en oud en ze schatten in dat er voldoende animo is onder de buurtbewoners om elkaar beter te leren kennen. Gezelligheid en elkaar ontmoeten, daar gaat het beide dames om.

Het buurtje lijkt jarenlang wat slapende te zijn geweest, maar door de heropening van Cafe Onder de Linden (met groot, centraal gelegen terras) en nieuw elan bij Cafe Dwaesj begint de buurt aan zijn tweede jeugd. Om het karakter van de buurt te schetsen en de vereniging kracht bij te zetten, is een logo gewenst. Het toeval wil dat ik midden in deze buurt woon, dus al gauw kwam de vraag of ik het wil ontwerpen.
Het ontwerp is nog niet af, maar het begin is er.

Het uitgangspunt was een aantal ‘kreten’, die tijdens een bespreking met de oprichtsters naar voren is gekomen:
• Station – kwartier – klok
• Nostalgisch
• Kleurrijk
• Ongedwongen
• Sfeer: “kleine café aan de haven”

Met name die laatste kreet (van Marjo) heb ik een goed uitgangspunt gevonden. Voor mij geeft dit namelijk een karakteristiek beeld van de stationsbuurt: de ‘ruwe bolster, blanke pit’ uitstraling. Het is toch voor veel mensen een beetje een ruige buurt, zoals ook een zeemanskroeg kan hebben. Ik denk daarbij aan tatoeages en dan niet van die moderne Celtische, maar van die zeeliedentatoeages met roosjes, banners. Een beetje kitsch, maar wel nostalgisch.
En zo kwam ik op het idee van de tattoo, met stationsklok (met de wijzers op een kwartier), roosjes en de duifjes (die in de Lindenbomen bij Cafe Onder de Linden zitten). De klok is een ‘replica’ van een nostalgische NS-klok.

Zie hier, de uitgewerkte schets:


Het tweede idee is eenvoudiger, wat moderner van opzet. Het uitgangspunt is weer het kwartier, nu slechts afgebeeld door de twee wijzers. De wijzers beelden een kwartier uit en vormen tegelijkertijd een K: SK staat voor SjtaaseKerteier.
Doordat de wijzers nostalgisch zijn, krijgt het iets weg van een wapen, zoals in een stadswapen. Het zou een vlag of banier kunnen worden.


Tijdens een buurtbijeenkomst in oktober zal op democratische wijze tussen deze twee ideeen gekozen gaan worden. Daarna kan ik weer verder.

Schoonheidssalon Carla

Mijn tante Carla heeft de opleiding tot schoonheidsspecialiste afgerond en is haar eigen salon gestart. Haar wens is een logo en de toepassing daarvan op een visitekaartje, afsprakenkaartje, analysekaart en cadeaubon.

Bij het ontwerp van het logo ben ik uitgegaan van: huid, lichaam en frisheid. Dat is in grote lijnen mijn eigen associatie bij een schoonheidssalon en een schoonheidsbehandeling. Daarnaast wilde ik dat het logo past bij 'de persoon Carla'. Dat betekent: wel sierlijk, maar niet te veel tierelantijnen en eerder wat bescheiden en ingetogen, dan extravert en opvallend.

In het eindontwerp speelt het silhouet van een lichaam een belangrijke rol. Carla verzorgt namelijk niet alleen het gezicht, maar ook het hele lichaam.
Het lettertype Scriptina heb ik gebruikt voor de naam Carla omdat het een sierlijk en stijlvol lettertype is, met een moderne, niet te chique uitstraling. Voor het lettertype van 'schoonheidssalon' heb ik de Verdana gebruikt, wijd gespatieerd. Het is een prettig leesbaar en vriendelijk ogend lettertype.
Ook voor platte tekst is de Verdana erg geschikt.

Wat betreft kleurgebruik heb ik gezocht naar een heldere huidskleur voor het silhouet en een frisse kleur blauw voor de letters. Blauw is de kleur van water en van frisheid, dus dat vind ik goed passen bij de verfrissing, de oppepper die een schoonheidsbehandeling geeft.
Om dat laatste te benadrukken heb ik in de toepassingen een foto toegevoegd van waterdruppels op een blad, waarvan de nerven goed zichtbaar zijn. Het is een foto van een Hostablad uit eigen tuin, waarop ik extra waterdruppels sprenkelde. De nerven van een blad weerspiegelen de lijnen van de huid.

Het logo:


Het logo in combinatie met afbeelding waterdruppels/blad:


Het visitekaartje, afsprakenkaartje, analysekaart en cadeaubon zijn geprint op stevig, off-white papier met een glossy voorzijde en matte binnenzijde. (De matte binnenzijde is uitermate geschikt om te beschrijven.)

Promotielabels

Van Marabu Benelux kreeg ik medio maart 2007 de opdracht om vijf 'schap-wippertjes' te ontwerpen. Dat gaat natuurlijk niet zonder goede briefing, want van een schap-wippertje had ik nog niet eerder gehoord. Jij wel?
Gaandeweg het proces heeft het schap-wippertje in de communicatie met de opdrachtgever een ware naamsverandering ondergaan. Op zoek naar een wat meer serieuze benaming passeerde een aantal namen de revu: wobbler, reclamekaartje en tenslotte werd het: een promotielabel.
Tja, maar eigenlijk dekt het schap-wippertje de lading het beste...

Ben je nieuwsgierig geworden naar deze uitdagende opdracht?
In supermarkten prijst men producten regelmatig extra aan door aan het schap een plastic strip te bevestigen, waaraan een kaartje bungelt. Op dat vrolijk bungelende kaartje staat dan de speciale aanbieding: dat is dus het schap-wippertje.

De opdracht luidde: ontwerp vijf catching, maar eenvoudige kaartjes, waarop de prijsactie snel duidelijk wordt.
Formaat 90X115 mm.
Het fotomateriaal is door de opdrachtgever beschikbaar gesteld.




De eerste drie kaartjes hebben betrekking op producten die vooral op de hobby- en knutselmarkt erg in trek zijn. Klik maar eens op de titel van dit bericht om naar de website van Marabu te gaan. Daar zie je hoe je je helemaal kunt uitleven met painters, funliners en acrylverf, bijvoorbeeld om textiel, papier, hout, glas en gips te decoreren.

Met name in de kunstenaarswereld is Schmincke een bekende naam; dè naam voor de betere aquarelverf en het betere pastelkrijt. De uil maakt deel uit van het bedrijfslogo van Schmincke.

menukaart Tapasbuffet

Op 31 december heb ik de respectabele leeftijd van 35 jaar bereikt; een mooie gelegenheid, dacht ik zo, voor een goed feest. Aangezien 31 december geen handige avond is voor een verjaardag, vond de party op 30 december plaats.

Het feestrecept gaat verder als volgt.
'Men neme': circa 20 vrienden, een kok, een bier tap voor thuisgebruik en de nodige flessen witte en rode wijn. Deze ingredienten voeg je samen: de kok vraag je of hij oneindig veel lekkere Spaanse hapjes zou willen bereiden en je vrienden vraag je vooral om thuis niet te eten, voordat ze naar je feest komen.
Dan zijn de belangrijkste zaken geregeld.

Je verbouwt vervolgens je woonkamer, zodat er in het midden een Stehtisch (een van de gezelligste Duitse woorden die ik ken) kan worden neergezet. Een handige vader fikst zo'n tafel in een handomdraai (of je huurt 'm bij een slijterij). Zo'n partytafel op leunhoogte is ideaal, vooral als je gasten in de late uurtjes niet meer zo stabiel op hun benen staan. En verder heb je nog een lange tafel nodig, waarop het Tapasbuffet kan worden geserveerd.

Succes verzekerd! Wil je een paar foto's zien van het geweldige Tapasbuffet? Kijk dan op de blog van de kok, Rens Veugen (thuisuiteten.blogspot.com of klik op de titel van deze post).
Een echte aanrader; het eten smaakt heerlijk, het buffet ziet er bijzonder mooi verzorgd uit en als gastvrouw heb je er zelf geen omkijken naar. Rens zorgt voor alles, ook tijdens de avond, waardoor je volop kan genieten en niet loopt te stressen op je eigen feestje. Het werd een super avondje!

Ik maakte zelf het menukaartje (op A5-formaat) in de vorm van een drieslagfoldertje. Het was een drie-gangen Tapasbuffet, dus elke gang kreeg een eigen bladzijde. Voorop staat een bewerkte versie van het visitekaartje van kok Rens, dat enkele jaren geleden is ontworpen door Wout. De gedekte tafel van het visitekaartje heb ik als illustratie gebruikt op de binnenzijde van de menukaart.




NB: de gerechten, waarvan ik de Spaanse naam niet wist, heb ik met een woordenboek vertaald. Dat levert voor een Spanjaard vast zeer bedenkelijke benamingen op. Zo heb ik kruidenboter 'verspaanst' in manteca espacia en zijn rollo de salmon con aguacate camaron zalmrolletjes, gevuld met een grote garnaal en avocado. Datil con jamon zijn gebakken rolletjes Serranoham gevuld met dadels.

Trouwjubileum

Mijn ouders zijn binnenkort 40 jaar getrouwd.
Voordat ik verder ga, wil ik allereerst opmerken dat ik de eerste vijf jaar van hun huwelijk gelukkig nog geen zin had om geboren te worden... en daarom ben ik nu nog geen 40 jaar oud. Jippie!

Enfin, mijn ouders vieren in januari 2007 hun 40-jarige bruiloft. Als enigskind hoef ik niet met broers of zussen in gesprek: ik mag de uitnodigingskaart gewoon lekker zelf maken. Er is natuurlijk wel een panel dat het ontwerp beoordeelt. 'De jury' bestaat in dit geval uit drie leden: mijn ouders en Wout. Wout is natuurlijk de voorzitter van de jury en voelt zich helemaal thuis in de rol van Henk-Jan.

Over het ontwerp:
Alom bekend is het vieren van een zilveren, gouden of diamanten bruiloft. Minder bekend is de benaming (in edelstenen) van een 40-jarig huwelijksfeest. Een zoektocht op internet leert dat dit een robijnen of smaragden bruiloft wordt genoemd.
Omdat een smaragd groen is en een robijn (diep)rood ging mijn voorkeur uit naar de robijn. Bij de viering van een huwelijksfeest van twee mensen, die veel van elkaar houden, hoort natuurlijk de kleur van de liefde!


Het eindresultaat:


En de twee pagina's los:



De kleur 'ruby red' in CMYK: 0-100-15-4. Illustraties in Illustrator CS en opmaak in Indesign CS. Prints laten maken bij Drukkerij Pasklaar in Sittard, inclusief schoonsnijden en rillen. De kwaliteit van het printwerk is uitstekend en de service nog beter! Kortom: weer een tevreden klant.

Cafe Dwaesj

Het oudste cafe van Sittard (ruim 125 jaar) heet sinds jaar en dag Cafe Steuns. Een cafe waar jarenlang Cel en Frida Huiveneers-Steuns achter de tap stonden. In 2006 ging de tap (en het cafe) over in handen van Ria en Rene Ingendael.
Ria en Rene willen het goede van het sfeervolle cafe behouden, maar het geheel wel overgieten met een nieuw sausje. Daarbij hoort een likje verf en een nieuwe naam.

Echtpaar Ingendael wilde de Sittardenaren betrekken bij het verzinnen van een nieuwe naam. Daarom organiseerden ze een wedstrijd: wie bedenkt een nieuwe naam voor het cafe? Dat werd een succes. Er werd wekenlang serieus (en ook wat minder serieus) over eventuele nieuwe namen gesproken. De spanning steeg, tot het moment van de feestelijk presentatie van de nieuwe naam in oktober van dit jaar. Een onafhankelijke jury koos de winnende naam: cafe Steuns heet vanaf nu cafe Dwaesj!

Voor niet-Sittardenaren is enig uitleg welkom. Dwaesj betekent dwars: het cafe ligt namelijk aan de Stationsdwarsstraat. Dwars staat ook voor dwarsliggen; een beetje eigenzinnig en tegendraads, maar altijd met een vrolijke slag.

Ik mocht aan de slag om een passend beeldmerk te maken met als uitgangspunten:
- de kleuren blauw en geel, omdat dit van oudsher de stadkleuren zijn van Sittard
- een vrolijke uitstraling.

Het cafe ligt in het stationskwartier; in een hoek van 60 graden ten opzichte van het spoor. Dit heb ik uitgebeeld door de naam van het cafe en het spoor ook in deze hoek ten opzichte van elkaar te plaatsen.
De icoontjes zeggen: hier kun je terecht voor een biertje en een bakkie, maar vooral kom je hier naar toe voor de gezelligheid. Het icoontje van de lach staat dus centraal.


En een foto van de gevel en de belettering op de ruit. Wil je weten waar je dit gezellige stadscafe kunt vinden? Ga gauw kijken op hun website: www.cafedwaesj.nl of klik op de titel van deze post. Het is een aanrader om even te gaan kijken, want het is een verrassend leuke site.

Geboren: Tren!

De ooievaar heeft afgelopen week het derde zoontje bezorgd bij mijn goede vrienden Saskia en Joost. Ze hebben er weer een prachtig kindje bij dat gisteravond, toen ik hem in het ziekenhuis bewonderde, heel tevreden bij mama in haar armen lag. Een mooi ventje met de stoere naam Tren.
Gisteravond droeg hij een groen mutsje en groene kleertjes. En straks mag hij met zijn ouders naar huis, naar zijn kamertje met vooral groene kleuren.

De kleur groen was ook het uitgangspunt van zijn geboortekaartje.
Het tweede uitgangspunt was de boom, een levensboom, als symbool voor een gezond en lang leven. Het werd een perenboom, omdat er door de eeuwen en culturen heen perenbomen geplant werden bij de geboorte van een zoon.
Op de 'Delfts groene' tegeltjes op de voorkant van het geboortekaartje staan de drie fases, die kenmerkend zijn voor 'de geboorte' van het peertje; de bloesem, de vrucht en de volmaakte peer.





Met het oog op de privacy van het gezinnetje heb ik hun adresgegevens onleesbaar gemaakt. Wil je hen 'digitaal' feliciteren, laat dan een berichtje achter. Klik hiervoor op het woordje 'comments' onder deze post.
Ook kun je hier berichten van anderen lezen.

VAAS ontwerpwedstrijd

Provincie Limburg riep begin 2006 ontwerpers (die een speciale band met Limburg hebben) op om een relatiegeschenk voor hen te ontwerpen in de vorm van een vaas. De vaas zou functioneel moeten zijn, maar ook bijzonder en innovatief, door het gebruikte materiaal, de vorm of de symboliek. Het ontwerp zou een breed publiek moeten aanspreken, maar ook Provincie Limburg als overheidsinstantie moeten symboliseren. Tenslotte moest de vaas voor een maximaal aankoopbedrag van 25 euro per stuk reproduceerbaar zijn.

Ik zou deze toelichting natuurlijk niet schrijven als ik er niet aan zou hebben deelgenomen, kortom: aan deze vaas ontwerpwedstrijd deed ik (wonend, werkend en lief hebbend in Zuid-Limburg) graag mee.
Het ging er professioneel aan toe; met inschrijving vooraf, om deelname toe te lichten en curriculum te tonen. Daarna ontving ik een uitgebreid informatiepakket, met een heuse briefing en een ingesloten wegwerpcamera, om het ontwerpproces vast te leggen.

Mijn inzending was getiteld "Vaeske Troos" (vertaling: vaasje troost), met als motto: "In Nederland schenkt men een bakkie troost, Provincie Limburg schenkt een vaeske troos". Het idee erachter is dat de provincie Limburg een prachtige regio is, met fraai natuurschoon, in het hart van Europa en inwoners met een charmante tongval, maar dat Provincie Limburg niet de ogen sluit voor aandachtsgebieden. Uit onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat de gezondheid van Limburgers minder goed is dan in de rest van Nederland en ook op het gebied van werkgelegenheid is de situatie minder rooskleurig. Mijn vaasontwerpt symboliseert dat Provincie Limburg haar inwoners en bedrijfsleven 'een hart onder de riem' wil steken en met daadkracht zal bijdragen aan het oplossen van deze knelpunten.

Mijn inzending bestond uit een boekje (formaat A4 landscape) met daarin:
- een foto van een ruw model van de vaas (van klei),
- tekeningen van de vaas met daarin een tulp en een gehaakt kleedje als onderlegger,
- een logo,
- een schets van de verpakking en
- een toelichting op het ontwerp.






Bekendmaking en prijsuitreiking vond op 5 juli 2006 plaats in de stemmige feestzaal van het Gouvernement aan de Maas. Uit handen van gedeputeerde voor Cultuur, mevrouw Wolfs ontvingen de winnaars hun prijs en werden de overige deelnemers bemoedigend toegesproken.
Een paar feiten: 150 aanmeldingen, waarvan 70 uiteindelijke inzendingen. Drie winnaars, die met de eer en geldbedragen van respectievelijk 1000, 750 en 500 euro werden beloond.
Klik op de titel van deze post om het persbericht van Provincie Limburg te zien voor verdere details en informatie over het winnende ontwerp.

Als aandenken ontving iedereen een mooie uitgave, waarin impressies van de deelnemers werden verzameld. De afdrukken van de ingezonden wegwerpcamera's dienden hierbij als uitgangspunt.




Jammer is wel dat men uit mijn foto's er net een heeft gekozen, waarop niet ik maar mijn inspirator, steun en toeverlaat Wout te zien is, midden tussen een enorme troep op zijn werkkamer. Zijn werk wordt voortdurend gepubliceerd, nou kom ik eens in een boekje te staan en dan plaatsen ze zijn foto!

Toppop yeah

Toepasselijk vond ik deze stijl voor een uitnodiging voor een zomeravond barbecue voor dertigers: een kaart met een hoog 'Toppop yeah'-gehalte.

Solliciteren als otter

Een grafisch bedrijf in Limburg plaatste in april een personeelsadvertentie in een regionaal dagblad met als titel: "We zijn en zoeken papiertijgers, die hun tanden erin zetten". Daarbij was een prachtige foto geplaatst van een tijger met zijn bek wagenwijd open, tanden bloot. Er werden drukkers, afwerkers en een "digitale duizendpoot" gezocht met wervende teksten als: "Bijt je van je af en ga je altijd voor het meest indrukwekkende resultaat? We willen je graag ontmoeten." en "Ben je hongerig naar een nieuwe uitdaging? Reageer snel."

Dat heb ik natuurlijk gedaan, want ik herken mezelf graag in zo'n pakkende tekst. Ik wil wel werken met enthousiaste collega's in een waarschijnlijk jong en energiek bedrijf!
Om aan te sluiten bij de sfeer van de advertentie solliciteerde ik als otter; Adobe otter. Ik begon mijn brief met:
"U zoekt papiertijgers en een digitale duizendpoot, maar wat dacht u van een Adobe otter? Ottertjes zijn boeiend, speels, leergierig en slim.
Deze Adobe otter wil haar interesse voor de digitale afdeling van uw bedrijf graag kenbaar maken."

Er naast plaatste ik een afbeelding van een otter, die ik in Illustrator maakte.


Je bent benieuwd naar het resultaat van deze sollicitatie? Uhm, nou ja, dat is dan wat minder enthousiast en energiek: ik heb nog steeds geen reactie gekregen. Ik heb inmiddels twee keer gebeld en dan wordt me verteld dat ze 'er' nog mee bezig zijn. Ik zal er dus nog een keer telefonisch mijn tanden in moeten zetten!